قدردانی | ۲۷

اپیزود ۲۷ | قدردانی

عیدتون مبارک
چند روز دیگه بیشتر از سال هزار و چهارصد نمونده، آیا حاضرین برای تموم شدن این سال و شروع یک سال جدید؟ یک سال خوب در نظرتون چه سالیه؟ سالی که همه چیز روبه‌راه باشه و توش هیچ رنجی نباشه؟ اصلا می‌شه که آدم، سال که هیچ چی، یک هفته بگذره و رنج رو تجربه نکنه؟ منظورم از رنج همون سختی‌های زندگیه که همه‌مون به احتمال زیاد طعمش رو خوب بلدیم.

تو این اپیزود از دو نوع لنزی که می‌شه باهاشون به رنج‌هامون نگاه کنیم گفتیم. از لنز «خیر و شر دیدن» اوضاع یا لنز «امکان دیدن» اون‌ها. تو نگاه اول، رنج ما می‌شه شر و یک جوری باید به اصطلاح شرش کم شه. دست و پا می‌زنیم که زود خلاص شیم و عین کسی که تو مرداب گیر کرده، هی بدتر فرو می‌ریم. تو نگاه دوم، هر موقعیتی که سر راهمون باشه، برای خودش یک نوع امکانی داره. سختی، امکان خودش رو داره و آسونی هم امکانات خودش رو. با لنز دوم، می‌تونیم قدر لحظه‌های زندگیمون رو با همه شیرینی و تلخیش، بدونیم. منتظر نیستیم که سختی تموم شه یا نگران نیستیم از اینکه زمان خوشی سر بیاد.

ندا، راشین و مستانه تجربه‌هاشون رو از رنج‌ها و سختی‌های والدگری گفتند و اینکه چه جوری می‌شه این رنج‌ها رو پذیرفت. اینکه سپاسگزاری و قدردانی چه جوری می‌تونه باشه و قدر لحظه‌ها رو دونستن چه جوریه.

امیدوارم تو سال جدید، بتونیم لحظات بیشتری با لنز امکان به دور و بر نگاه کنیم و بهترین گام رو در مسیر ارزش‌هامون برداریم. قدردان همراهیتون هستم. عیدتون مبارک

منبع: کتاب بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ نوشته پیرو فروچی، ترجمه مهسا ملک مرزبان

با تشکر از
مستانه، راشین و ندا برای همفکری

لینک مدرسه سیمرغ که سال گذشته دوره والدگری پرند و دوره زندگی بر مدار ارزش رو باهاشون گذروندم.
لینک آواز شهرام ناظری، به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست